Цай

Монголын маань нэг сайхан ёс байдаг даа. Орсон гарсан гэлтгүй цай цуу амсуулдаг. Хэдийгээр гадаадад байгаа ч, найз нөхөд гээ л бас ч гэж нэлээдгүй олон хүмүүс тус тусын бяцхан зорилгын дагуу манайхаар орж гарах юм аа. Өө тэгэнгүүт нь л нөгөө сайхан Монгол ёсоороо цай аягалаад өгнө. Ядаж байхад манайх нөгөө сэнжтэй том том аягатай хэхэ. Яаж дундхан юм хийж өгөхөв дээ. Мэдээж мэлтийтэл нь дүүргээ л өгнө. Муугийн ёс биш Монголын л ёс юм хойно.

Энэтхэгт сурлаа ш дээ!!!

Муу блогтоо юм оруулалгүй яасан ч их удаа вэ дээ. Бодвол зав цаг нь гараагүй юм байгаа биз дээ, хэхэ. За тэгэхлээр нэг сэдвийн талаар өөрийн бодлоо хуваалцмаар гэнэт санагдлаа. Хэрэгтэй зүйл байваас аваад , хэрэггүй зүйл байваас хаяна биз дээ манайхан.

Зохиол чинь намайг уйдаахгүй байх хүү минь

За ойрд блогтоо гар хүрэлгүй яасан ч их удсан юм бэ дээ. Шалгалт шүүлгэ гээд семестрийн хичээлийг нэг шөнийн дотор давтах гэж сүүлийн хэдэн өдөр нэлээн л хөөрхөн юм болж байна. Өнөө өглөө л гэхэд нэг шалгалтаа өглөө. Шалгалтны бэлтгэлийг үүрийн 5 цаг өнгөрч байхад хүчээр дуусган хэдэн цаг унтаад авах хоорондоо ч хүртэл зүүдэндээ нэг настангаас сургааль сонсоод хачин үр дүнтэй цагийг өнгөрөөдөг юм байна. Ер нь бол яг доорхийн адил бол хэлээгүй л дээ. Гэхдээ энэ хавьцаа л. Настангаас уул нь нэлээн юм асуух гэж бодож байсан боловч “Оргил” гэх дуу намайг настантай буу халах боломжийг минь үгүй хийчихдэг юм байж. Харин тэгтэл тавьсан сэрүүлэг маань ч дуугарсан шинжгүй цагийн байдал хэдийнээ 8 цаг өнгөрч байсан тул сэрүүлгээ нэлээн буруутгангүй байдалтайгаар шалгаж нэг хараад нүүрээн угааж, цагаан цамцаа индүүдээд сургуулийнхаа зүг зураглаачийнхаа хамтаар алхав.

Хөгжилтэй

Ойрд өдрийн тэмдэглэлээ (Blog) хөтлөлгүй хэдэн сарыг өнгөрөөчихсөн байна. Тийм юм чинь одоо сонин сайхнаасаа яриад байдаг юм байгаа биз дээ. За тэгээд ярих гэхээр бас тийм ч их сонин бас алга юм байна. Удахгүй шалгалт маань эхлэх юм байна. Ямартаа ч манай сургуульд одоо 8 монголтой болсон юм байна. Нэмэгдэж ирснээс гэвэл нэг хөвгүүн, нэг охин.

Ямар байснаа мартаж л болдоггүй юм шүү! Манайхаан...

Манайхан ингэж ярьдаг. Энэ муу одоо урьд нь ямар байснаа бүүр мартчихжээ гээ л. Эсвэл зарим нь “ За энийг ямар мэдэхгүй биш тийм л юм байсан ш дээ. Хэдүүдээ ийм болчихсон юм “ гэж ирээ л, хэхэ.

Усыг нь уувал ёсыг нь дага

10 сарын сүүлээс 11 сарын эхэн хүртэл үргэлжлэх "Хиндигийн Дивали" хэмээх учир нь үл мэдэгдэх баяр ёслол одоо энд утгаа алдаж байна. Энэхүү баяр маань уул нь "Гэрлийн Баяр"

Би Буурайтай хүн

Ингээд бодох нь ээ, Амьдрал гэж үнэхээр гоё юмаа. Мэдээж энэ үгийг хүн бүхэн л хэлдэг байх л даа. Гэхдээ яагаад ингэж хэлээд байдгыг урьд нь би ойлгодоггүй ч байж, анзаардаггүй ч байж.
Өшөө ч ойлгож мэдэхгүй зүйл их байна. Дөнгөж нэг оронтой тоо нэмж сурч байгаа хүүхэд шиг л байна.
Хүн гэж сонин амьтан юм. Хайртай бүхнийхээ дэргэд байх үедээ огоорч амьдардаг юм шиг.
Харин холдож алслагдахын үед хажууд байсан зүйлсээ эрж, хайж өөрөө өөрөөсөө нэхнэ.
Унтаж байсан мэт сайхан дурсамжууд ар араасаа бодол дотор нэг нэгээрээ сэрнэ.
Газар дээрх ганц бурхан Ээжээсээ энэ хорвоо дээр мэндэлж төрсөн биеийг олж, хүн болох ухааныг минь харин Буурай минь л өсгөж өгчээ надад.
Өнгөрсөн шөнө би буурайдаа зүүн хацраа үнсүүлээд Эрээн хот хүрэх галт тэргэндээ сууж байснаа зүүдэллээ.
Яагаад ч юм Буурайгаа их санснаа одоо л мэдлээ. Өглөө босоод би өөрөөсөө багадааа хэн байснаа асуусан юм.
Харин би багадаа...........

Багадаа би буурайдаа үүрүүлэх дуртай нэгэн байж.
Багадаа би буурайгынхаа дэргэд бүх л өдрийг өнгөрөөдөг нэгэн байж.
Багадаа би буурайгийн луутыг амттаны ундрага мэт боддог нэгэн байж.
Багадаа би буруу зөвийн ялгааг буурайгаасаа сонсдог нэгэн байж.
Багадаа би буруу үйлийн эзэн ч буурайгынхаа дэргэд баатар нэгэн байж.
Багадаа би мэдэх мэдэхгүйн ялгааг буурайгаараа хэлүүлдэг нэгэн байж.
Багадаа би үгээр болдоггүй аав ээжийн талаар буурайдаа ховлодог нэгэн байж.
Багадаа би юмсын учир утгыг буурайгаараа тайлуулдаг нэгэн байж.
Багадаа би буурайд хэлнэ шүү гэж агаа, аниа нарыгаа айлгадаг нэгэн байж.
Багадаа би ..............

БИ БУУРАЙДАА БАРУУН ХАЦРАА ҮНСҮҮЛЭХ ХҮН.

ҮЛ МЭДЭХ

Харанхуй байна.
Ойр орчин дэх юмс бага багаар харагдах дүрсээ алдана.
Гэхдээ энэ зүгээр л нэг харанхуй.
Гэрэл асах үед харин тэр харанхуйг олж харахгүй.
Яагаад гэвэл гэрэл ассан болохоор.

Тугаа залсан нь...

“Монгол Улс тєрт ёсны олон зууны тvvхтэй орон билээ. Энэ тvvхэн явцдаа бид Vндсэн хуульт байгуулалд шилжсээр 90 шахам жил боллоо. БНМАУ-ын Vндсэн хуулийг 1924 оны 11 дvгээр сарын 26-ны єдєр баталж “Бvх Монгол Улсыг vvнээс хойш Бvгд Найрамдах Бvрэн эрхтэй Ард Улс хэмээж, улсын дээд эрхийг жинхэнэ ардад эдлvvлэн улсын аливаа хэргийг Улсын Их Хурал ба мєн хурлаар сонгогдсон Засгийн газраас гvйцэтгэн шийтгvvлэх явдлыг нийтээр сvсэглэн дагавал зохино” гэж тунхаглажээ. Ийнхvv Азийн орнуудын дотроос хаант засгийг халж, Бvгд найрамдах Улсыг тунхаглан зарлаж, Vндсэн хуулиа баталсан анхны орон билээ. Vvгээрээ Монголын ард тvмэн бид бахархах бvрэн vндэстэй.”  Гэж УИХ-ын дарга Д.Дэмбэрэл ах хэлсэн байна яг миний хэлэх гэж байсан үгийг хэлчихэж бас ядаж байхад ооё хэхэ. Энэ өдрийг хэд хоног хүлээж байсан юм. Учир нь дотуур байрандаа тугаа залах гээд хэхэ. Манай далбаа ч сүртэй шүү яагаад ч юм нутгаасаа гадна байгаа болохоор ч тэр үү харах бүрт улам бахархах сэтгэгдэл төрөөд байдаг юм хэхэ. Дашрамд Цацаадаа баярлал аа бас Нуркаадаа баярлалаа. Миний Монгол Улс Мандан Бадраг!!!

Энэтхэг шалгалтыг (Монголчилно)

Юу байцгаана да манайхаан. Уулзалгүй нээх ч удаагүй л юм байна хэхэ. Гэхдээ блогынхоо сэрвэрийг өөрчилсөн юм байна. За тэр ч яахав юмаа ярий хө.