Цай

Монголын маань нэг сайхан ёс байдаг даа. Орсон гарсан гэлтгүй цай цуу амсуулдаг. Хэдийгээр гадаадад байгаа ч, найз нөхөд гээ л бас ч гэж нэлээдгүй олон хүмүүс тус тусын бяцхан зорилгын дагуу манайхаар орж гарах юм аа. Өө тэгэнгүүт нь л нөгөө сайхан Монгол ёсоороо цай аягалаад өгнө. Ядаж байхад манайх нөгөө сэнжтэй том том аягатай хэхэ. Яаж дундхан юм хийж өгөхөв дээ. Мэдээж мэлтийтэл нь дүүргээ л өгнө. Муугийн ёс биш Монголын л ёс юм хойно.

Энэтхэгт сурлаа ш дээ!!!

Муу блогтоо юм оруулалгүй яасан ч их удаа вэ дээ. Бодвол зав цаг нь гараагүй юм байгаа биз дээ, хэхэ. За тэгэхлээр нэг сэдвийн талаар өөрийн бодлоо хуваалцмаар гэнэт санагдлаа. Хэрэгтэй зүйл байваас аваад , хэрэггүй зүйл байваас хаяна биз дээ манайхан.

Зохиол чинь намайг уйдаахгүй байх хүү минь

За ойрд блогтоо гар хүрэлгүй яасан ч их удсан юм бэ дээ. Шалгалт шүүлгэ гээд семестрийн хичээлийг нэг шөнийн дотор давтах гэж сүүлийн хэдэн өдөр нэлээн л хөөрхөн юм болж байна. Өнөө өглөө л гэхэд нэг шалгалтаа өглөө. Шалгалтны бэлтгэлийг үүрийн 5 цаг өнгөрч байхад хүчээр дуусган хэдэн цаг унтаад авах хоорондоо ч хүртэл зүүдэндээ нэг настангаас сургааль сонсоод хачин үр дүнтэй цагийг өнгөрөөдөг юм байна. Ер нь бол яг доорхийн адил бол хэлээгүй л дээ. Гэхдээ энэ хавьцаа л. Настангаас уул нь нэлээн юм асуух гэж бодож байсан боловч “Оргил” гэх дуу намайг настантай буу халах боломжийг минь үгүй хийчихдэг юм байж. Харин тэгтэл тавьсан сэрүүлэг маань ч дуугарсан шинжгүй цагийн байдал хэдийнээ 8 цаг өнгөрч байсан тул сэрүүлгээ нэлээн буруутгангүй байдалтайгаар шалгаж нэг хараад нүүрээн угааж, цагаан цамцаа индүүдээд сургуулийнхаа зүг зураглаачийнхаа хамтаар алхав.

Яаж үг цээжилбэл зүгээр юм бол оо?

Миний бодлоор бол суралцах үйл хэргийг нэгэнт өнгөрөөж өөрийн гэсэн овоо хэдэн үгсийн баялагтай болчхоод түүгээрээ ямар ч сэдвийн талаар тодорхой хэмжээнд санаа бодлоо илэрхийлж чадаж байгаа хүнийг тухайн хэлээр чөлөөтэй ярьдаг хүн гэж боддог.

Англи хэлийг уламжлалт аргаар судлахын дутагдалтай тал

Бид бүгд л Англи хэлийг өөр өөрсдийн аргаар сурч эхэлсэн түүхтэй. Зарим нэг нь өөрсдийн сонирхол дээрээ тулгуурлаж биеэ даан сурсан байдаг. Харин зарим нь болохоор сурах л ёстой гэсний үүднээс болж дуртай дургүй нэг юм оролдсон байдаг. Гэхдээ Англи хэлний ертөнц рүү орох тэрхүү алхам аа зөвхөн үзэг цаас холбож эхэлснээс болж маш том алддаг.

Бид ямар нэгэн хэлийг үг бичиж тэднийгээ цээжилж сурахад эхлээд ямар утгатай болохыг нь өөрсдийн төрөлх хэлээрээ хөрвүүлэн хойно, урд нь бичдэг. Мэдээж ингэх нь ойлгомжтой хэрэг л дээ. Төрөлх хэлнээсээ Англи хэлрүү хөрвүүлэхэд ингэхээс л өөр арга байхгүй л дээ. Гэхдээ жоохон дарамттай шүү дээ.

Хөгжилтэй

Ойрд өдрийн тэмдэглэлээ (Blog) хөтлөлгүй хэдэн сарыг өнгөрөөчихсөн байна. Тийм юм чинь одоо сонин сайхнаасаа яриад байдаг юм байгаа биз дээ. За тэгээд ярих гэхээр бас тийм ч их сонин бас алга юм байна. Удахгүй шалгалт маань эхлэх юм байна. Ямартаа ч манай сургуульд одоо 8 монголтой болсон юм байна. Нэмэгдэж ирснээс гэвэл нэг хөвгүүн, нэг охин.

Ямар байснаа мартаж л болдоггүй юм шүү! Манайхаан...

Манайхан ингэж ярьдаг. Энэ муу одоо урьд нь ямар байснаа бүүр мартчихжээ гээ л. Эсвэл зарим нь “ За энийг ямар мэдэхгүй биш тийм л юм байсан ш дээ. Хэдүүдээ ийм болчихсон юм “ гэж ирээ л, хэхэ.

Усыг нь уувал ёсыг нь дага

10 сарын сүүлээс 11 сарын эхэн хүртэл үргэлжлэх "Хиндигийн Дивали" хэмээх учир нь үл мэдэгдэх баяр ёслол одоо энд утгаа алдаж байна. Энэхүү баяр маань уул нь "Гэрлийн Баяр"

Африк хүүхэд бичсэн 2005 оны шилдэг шүлэг. (Орчуулахыг хичээв)

Өнгө

 
Би төрөхдөө хар л байсан.
Би томроод ч хар л байсан.
Би нарны туяанд ч хар л байдаг.
Би айсан ч хар л байдаг.
Би өвдсөн ч хар л байдаг.
Би үхэхдээ ч хар л байх болно.
Харин цагаан залуу чи...
Төрөхдөө ягаан.
Томрохоороо цагаан.
Нарны туяанд улаан.
Даарахлаараа хөх.
Айхлаараа шар.
Өвдхөөрөө ногоон.
Үхэхлээрээ саарал.
Тэгчхээд намайг өнгөт арьстан гэж дуудна.

Амьдарч болно гэхдээ дотуур байр л биш шүү. (БИЧЛЭГ)

Бас л хуучны бичлэг (2010 он). Уг бичлэгт маань ерөнхийдөө уйдсан хоёр туранхай оюутан гардаг юм хэхэ.

Яагаад ????? (БИЧЛЭГ)

Хуучин бичлэгүүдээ нэг нэгээр нь оруулна гэснээрээ нэг бичлэг орууллаа. Энэ бичлэг маань бас 2010 оны л бичлэг байгаа. Юу гардаг вэ гэхээр Энэтхэгт амьдрахад тулгардаг эмзэг эмзэг асуудлуудын нэг болох ҮСЧИН-гийн асуудлын талаар юм.

Автобусандаа суух замдаа (БИЧЛЭГ)

"1"

Уул нь би чинь өмнө нь бас нэг блог гээч юмтай байсан юм л даа. Тэгээд энэ блогоо нээсэн юм байна. Өмнөх блогоо хэсэг хааж байгаад ийш нь шилжүүлнэ гэсэн бодолтой байсан чинь тэнд байсан хамаг бичлэгүүд маань харамсалтай нь устгагдсан байсан юм.